Weekje gedwongen rust

Weekje met de Trafic

Afgelopen zaterdag ben ik samen met zoon Tim gaan schaatsen, op een lange singel in de wijk. Tim op m'n hockey-schaatsen (12 jaar, nu al maat 43), en ik op m'n noren. Op de singel hadden ijverige buurtbewoners een mooi baantje schoon geveegd. In eerste instantie was het vrij rustig en kon er prima geschaatst worden. Allengs werd het echter drukker. Door rustiger te schaatsen en goed te anticiperen was er geen vuiltje aan de lucht, ook de kleinste schaatsertjes waren goed te ontwijken. Totdat ... na een schijnbeweging van een mede schaatser week ik uit naar de sneeuw naast de baan en bleef met m'n rechter schaats ergens achter haken. Ik hoorde een licht krakend geluid en viel. Mijn rechter voet voelde direct niet goed aan. Dat betekende het einde van het schaatsen. Naar huis schaatsen en lopen ging gelukkig wel. De enkel werd snel dik en stijf. Echt pijnlijk was het gelukkig niet en ik had ook niet de indruk dat er iets stuk was. Lopen, laat staan traplopen, ging echter heel moeizaam. Zondag was er nog geen verbetering merkbaar. Maandag heb ik de trike daarom laten staan, en ben met de Trafic naar het werk gegaan.

Inmiddels is het woensdag. Gelukkig gaat het al een stuk beter met de enkel. Lopen, en zelfs traplopen, gaat al bijna normaal. Alleen bepaalde bewegingen zijn nog wat gevoelig, en ook als ik een tijdje gezeten heb moet ik de stijfheid er even uit lopen. Vrijdag heb ik een vrije dag en dan hoop ik weer een stukje te fietsen!

km. stand: 12.156