MTB neemt honeurs waar

MTB in ww-configuratie

De afgelopen twee weken heeft de trike in deels ontmandelde staat in z'n stalling gebivakkeerd. De her en der op de trike aangebrachte lak had die tijd nodig om uit te harden en zodoende kon de trike niet rijklaar gemaakt worden. Reden waarom m'n mountainbike de honeurs heeft waargenomen van de trike. Dat wel wel even wennen ...

Het is so-wie-so altijd even wennen wanneer je vanaf de laag-bij-de-vloerse trike overstapt op een rechtop-fiets. Ik heb dan altijd het gevoel alsof ik op een soort rijdende uitkijktoren fiets. Op zo'n uitkijktoren is het uitzicht natuurlijk prima: je kunt veel makkelijker over heggen, hekken, (geparkeerde) auto's e.d. heen kijken, wat het in sommige gevallen weer makkelijker maakt om op het overige verkeer te anticiperen.

Ook het zitvlak moest even wennen. Vanuit het luxe geventileerde kuipstoeltje van de Vortex overstappen op een hard racefiets zadel valt voor de verwende bilspieren niet mee. Maar ik moet zeggen, na een weekje fietsen was m'n achterwerk weer zadel-proof.

De beenspieren dan. Eigenlijk hadden de beenspieren alleen de eerste fietsdag wat moeite met de overstap van de trike naar de MTB. Op weg naar huis werden ze op die dag wat 'kramperig', zonder dat de kramp er overigens echt in schoot. De overige fietsdagen verliepen spier-technisch prima.

Wat ik op de recht-op fiets volledig kwijt was is het gevoel met welke snelheid je bochten kunt rijden. Na in twee weken 346 km op de MTB gefietst te hebben is dat gevoel wel een klein beetje terug gekomen, maar zeker als het wegdek nat is rijd ik bochten nog als een oude krant.

Wat ik de afgelopen tijd ook mooi heb kunnen vergelijken zijn de gemiddelde snelheden op de MTB en op de trike. Sinds april van dit jaar hou ik die bij in een spreadsheet. Op basis van die spreadsheet denk ik dat die weinig verschillen. De wijze waarop die gemiddelde snelheden tot stand komen is wel verschillend. Op de MTB rijd ik wat dynamischer, ga ik af en toe op de pedalen om het tempo te versnellen, en ook het accelereren gaat gevoelsmatig wat sneller. Maar de snelheidswinst die dit oplevert verspeel ik kennelijk weer, bijvoorbeeld in scherpe bochten.

Al met al viel het fietsen op de MTB me helemaal niet tegen. Maar wat er bij mij niet uit te krijgen is, is de angst om te vallen, als het regent of geregend heeft, er modder op de weg ligt, ik door onoplettendheid bijna de berm in fiets, enzovoorts. En die angst heb ik op de trike helemaal niet! Reden waarom ik zo meteen als een speer de trike weer rijklaar ga maken!