Verkocht

ICE Vortex 1 - 700 ligfiets trike met een 28 inch achterwiel, en twee 20 inch voorwielen met schijfremmen. Kettingbladen voor: 30-39-50, cassette: 9sp 12-25.

Veel informatie over deze trike, de specificaties, het onderhoud en het gebruik is via de diverse tabbladen op deze blog te vinden.

De trike is van september 2010. Tot corona fietste ik 3x per week met deze trike naar mijn werk (enkele reis 32 km), ongeveer 8 à 9 duizend km/jaar. De kilometerstand is nu ca 85.000 km.

In de loop van de tijd is een groot deel van de onderdelen vervangen, waaronder belangrijke ondelelen als het hoofdframe (2020) en achterframe (2016). De zitschaal heeft de maat medium, en is voorzien van een Ventisit kussen. In 2019 is de zitschaal gerepareerd. Zonder kussen is dat duidelijk zichtbaar, met kussen zie je er niets van. De trike is in principe vouwbaar, maar de hendel om dit soepel uit te voeren ontbreekt. De gemonteerde kettingbuizen bieden geen goede ondersteuning voor het opvouwen van de trike. De trike is ingesteld op iemand met een lengte van 184 cm en binnenbeenlengte 92 cm. Dit is aan te passen.

De trike is uitgerust met tasdragers, spatborden, twee koplampen (B&M Cyo 80 Lux) en een achterlicht (B&M Secula). De verlichting werkt op 2 sets Nimh batterijen, 1 set per koplamp, het achterlicht is om te schakelen tussen deze twee sets. Ant+ sensoren voor trapfrequentie en snelheid zijn ook aanwezig. De gemonteerde banden zijn nog zo goed als nieuw.

Ondanks zijn leeftijd en kilometerstand verkeert de trike naar mijn mening in goede staat.

De trike is 8 maart 2022 via Marktplaats verkocht.

Achterdrager vervangen door lowrider

trike schuin van achteren (oud)
trike, zijaanzicht (oud)
lowrider (foto: InternetBikes)
Secula op spatbord (foto: B&M)
lowrider van opzij
lowrider, schuin van achteren

Mijn trike is altijd voorzien geweest van een bagagedrager, een achterdrager. Aan deze bagagedrager kon ik prima mijn lowridertassen hangen. Lowridertassen zijn wat minder hoog dan "normale" tassen voor een achterdrager. Jammer genoeg beschikte deze bagagedrager niet over extra - lage - tussenbuizen om de tassen aan op te hangen. Daardoor zaten de tassen hoger en verder naar achteren op de fiets dan mij lief was, wat een nadelige invloed had op het zwaartepunt van de trike. In de praktijk viel er goed mee te leven. Wel merkte ik altijd een groot verschil in het rijgedrag tussen het fietsen met en zonder tassen. Zonder die tassen is het heel makkelijk om de fiets aan de achterkant wat uit te laten breken en de trike als het ware de bocht om te zetten, met tassen lukte dat niet en moest ik het qua bochtenwerk wat kalmer aan doen.

Laatst viel me op dat de bagagedrager flink te lijden had gehad van de beugels van de tassen. Op de plekken waar de beugels de buizen van de bagagedrager omarmden werden de buizen behoorlijk dun. Ondanks dat de bagagedrager niet direct op instorten stond vond ik het een goed moment om naar een andere bagagedrager uit te kijken.

Het was natuurlijk het makkelijkst geweest om een bagagedrager te kopen met verlaagde tussenbuizen. Daarvan zijn diverse modellen op de markt verkrijgbaar. Maar deze modellen bieden wat mij betreft niet voldoende effect wat betreft het omlaag en naar voren verplaatsen (van het zwaartepunt) van de tassen. Omdat mijn tassen eigenlijk bedoeld zijn voor lowrider bagagedragers kwam ik op het idee om de bagagedrager te vervangen door een lowrider. Met de gedachte dat ik nog wel wat maatwerk zou moeten verrichten om de lowrider op te fiets te monteren heb ik bij InternetBikes voor een schappelijk prijsje de "Massload lowrider" gekocht.

Het vervangen van de bagagedrager door een lowrider zou ook gevolgen hebben voor het achterlicht, een B&M Toplight Line Plus. Het bevestigingspunt aan de bagagedrager zou hierdoor immers komen te vervallen. Ik heb nog even gedubd of ik het achterlicht aan de linker tas zou bevestigen. Toen ik er achter kwam dat B&M nu ook een LineTec achterlicht voor het spatbord in het assortiment heeft, de Secula Plus, was de keuze snel gemaakt en heb ik mij een Secula aangeschaft.

Wonder boven wonder bleek de lowrider perfect op de trike te passen :)) Alsof deze er voor gemaakt is! Voor de stevigheid heb ik beide delen van de lowrider met elkaar verbonden met een stuk rvs draadeind van 200 mm . Hiervoor heb ik in beide delen een gaatje moeten boren. Maar dat is dan ook de enige aanpassing.

Het aanpassen van de verlichting was een appeltje-eitje. Kwestie van het "oude" achterlicht afkoppelen, twee gaatjes boren in het spatbord, Secula Plus vastzetten, draadje verleggen, aansluiten, klaar.

rvs draadeind verbindt beide delen

close-up van Secula

De volgende foto's tonen de gevolgen van de "verbouwing" op het aanzicht van de trike.

trike schuin van achteren (nieuw)

trike, zijaanzicht (nieuw)

Tenslotte heb ik, toen het al donker was, de zichtbaarheid van de B&M Secula Plus vergeleken met die van de B&M Toplight Line Plus. Daarvoor heb ik beide achterlichten naast elkaar opgesteld, links de Toplight Line Plus, rechts de Secula Plus. Vervolgens heb ik op een afstand van ca. 12 meter een foto gemaakt.

Links Toplight Line Plus, rechts Secula Plus

Op de foto is de Toplight Line Plus als een iets grotere vlek te zien, maar veel scheelt het niet. Dat brengt mij tot de conclusie dat het met mijn zichtbaarheid in het donker wel goed zit.

Op de hamvraag of deze verbouwing het gewenste effect heeft op het weggedrag van de trike heb ik nog geen antwoord. De komende week zal hier meer duidelijkheid over moeten verschaffen.

Km. stand: 25.028

Bidonhouder-houder vervangen

Na het vervangen van de fietscomputer was de bidonhouder-houder aan de beurt. Daar had ik zo mijn redenen voor. Zo raakte ik tijdens het fietsen regelmatig met de binnenkant van mijn benen de bidon. Oorzaak hiervan was dat de bidon voor het mooi iets te hoog was en de neiging had scheef te zakken. Tijdens het rijden was dit op te lossen door de bidon net zo lang te verdraaien tot het aanlopen uitbleef. Een ander manco was dat de bidon door de vrij horizontale positie nogal lekte. Omdat ik de bidon meestal vul met een mengsel van water en appelsap werd het daardoor onder de bidon nogal een plakboel. Door de bidon slechts gedeeltelijk te vullen kon ik dit een beetje binnen de perken houden, maar ideaal was het allemaal niet. De houder voor de gps unit, die ook op de bidonhouder-houder bevestigd zat, gebruik ik niet meer. Deze mocht dus vervallen.

De eisen waaraan de nieuwe houder moest voldoen waren de volgende:

1. de bidon moet tijdens het rijden makkelijk te pakken en terug te plaatsen zijn;
2. tijdens het fietsen wil ik geen last hebben van de bidon;
3. om lekkage te voorkomen moet de bidon een stuk rechter op staan.

Zodoende heb ik bij de dichtst bijzijnde bouwmarkt een alu strip van 1000x30x3 mm gehaald, en heb van een deel daarvan een nieuwe houder voor de bidonhouder gebogen. Tijdens enkele pas- en meetsessies bleek dat de bidonhouder zo laag mogelijk op de trike moest komen, zo dicht mogelijk tegen de dwarse framebuis aan. Met die wetenschap heb ik de plaatsen voor de gaatjes van de bevestigingspunten bepaald. Afijn, de onderstaande foto's tonen de oude en de nieuwe situatie.

Oude situatie

bidonhouder-houder

met bidon en gps

Nieuwe situatie

bidonhouder-houder

met bidon, zonder gps

De nieuwe bidonhouder-houder blijkt in mijn geval prima te voldoen. De lekkage en het aanlopen van mijn benen tegen de bidon zijn verleden tijd. Om dit laatste te bereiken heb ik nog wel een "offer" moeten brengen ;) Ik heb hiervoor de 700 ml bidon moeten vervangen door een 500 ml bidon. Geen probleem, want doordat de bidon nu rechter op staat heb ik per saldo geen bruikbare bidoncapaciteit ingeleverd.

Nieuwe fietscomputer

Sinds ik eind mei twee spaken moest vervangen en de spaakspanning van de voorwielen heb verlaagd, heb ik me niet meer hoeven bezig te houden met reparaties. Wekelijks de ongewenste indringers uit de banden verwijderen, beetje extra lucht in de banden, ketting schoon maken en smeren, schijfremmen bijstellen, meer was niet nodig. Dus was er tijd om enkele verbeteringen aan te brengen. Eén van die verbeteringen betrof de fietscomputer.

Het gebeurde de laatste tijd regelmatig dat de bekabelde Sigma BC1609 het contact met één van de sensoren verloor, naar mijn idee doordat de contactjes in de fietscomputer zelf niet meer zo fris waren. Dat probleem zou simpel op te lossen zijn door een nieuwe Sigma BC1609 te kopen, ware het niet dat ik intussen wat meer wensen had ten aanzien van een fietscomputer. Zo wilde ik graag een fietscomputer met hartslagmeting en een fietscomputer die de fietsritten gedetailleerd registreert. Dat betekende dat een nieuwe fietscomputer gekozen moest worden.

Garmin Edge 510 prestatiebundel
Bontrager Speedtrap speed sensor
Bontrager Interchange cadence sensor
Garmin Edge 510 op het stuur

Na het lezen van een aantal reviews, met name het Garmin Edge 510 In-Depth Review van DC Rainmaker, viel mijn keuze op de Garmin Edge 510 met prestatiebundel. Standaard wordt de Garmin Edge 510 geleverd met een standaard fietssteun, USB-kabel, oplader, bevestigingskabeltje en een handleiding. De prestatiebundel voegt hier een voorsteun, premium hartslagmeter en de gecombineerde snelheids-/cadanssensor GSC-10 aan toe.

De GSC-10 is bedoeld voor montage op het linker been van de liggende achtervork van een "normale" fiets, en kan op die plek de omwentelingen van de linker crankarm en het achterwiel registreren. Aangezien op mijn trike de crankarmen en het achterwiel mijlenver van elkaar verwijderd zijn had ik voor de trike niet zo veel aan deze sensor. Geen probleem, ik heb andere fietsen waarop de GSC-10 wel prima inzetbaar is.

Garmin levert geen sensoren die alleen de snelheid of de cadans registreren. In theorie is dat geen probleem. De Edge 510 is namelijk ANT+ compatible. Dat betekent dat gebruik gemaakt kan worden van ANT+ sensoren van andere fabrikanten. Op http://www.thisisant.com/directory/edge-510/ is een lijst te vinden van sensoren die compatible zijn met de Garmin Edge 510, waaronder snelheidssensoren en cadanssensoren van O-synce en Bontrager.

Omdat ik van plan was de fietscomputer bij ze te bestellen heb ik Futurumshop voor de zekerheid de volgende vraag gesteld: "Op mijn ligfiets trike heb ik aparte sensoren nodig voor de snelheid en de cadans. Kan de Garmin 510 tegelijkertijd overweg met aparte sensoren voor snelheid en cadans, zoals bijvoorbeeld die uit de Macro X serie van O-synce?" Tot mijn verrassing kreeg ik de volgende reactie: "Een Garmin Edge ontvangt alleen de eigen Garmin sensoren. Twee losse sensoren zullen niet herkent worden." Ik weet dat deze reactie onjuist is maar wilde niet het risico lopen dat e.e.a. niet zou samenwerken. Op basis van de review van DC Rainmaker wist ik dat de Garmin 510 prima overweg kan met de sensoren van Bontrager. Daarom heb ik een bedrijf gezocht en gevonden dat deze sensoren verkoopt: Bikestudio.nl. Zo besteld en zo gekregen.

De bezorgde snelheidssensor bleek echter niet de bestelde Bontrager Interchange ANT+ Speed Sensor (met ongeveer hetzelfde uiterlijk als de Bontrager Cadense sensor), maar de Bontrager speedtrap sensor. Deze laatste is bedoeld voor plaatsing in compatibele Bontrager-vorken. Op twee mailtjes van mijn kant, waarin ik aangaf dat ik graag de bestelde sensor wilde ontvangen, is niet gereageerd. Vervelend! Ik heb me er bij neer gelegd. Met wat knutselwerk is het toch gelukt de sensor op de achtervork te monteren. Het geheel zal niet de schoonheidsprijs winnen, maar het werkt goed.

Sinds 26 juni heb ik de Garmin Edge 510 in gebruik en heb ik mijn ritten ge-upload naar Garmin Connect en Strava. De grootste meerwaarde vind ik de registratie van de hartslag. Tijdens een rit kun je er bewust voor kiezen om tot het uiterste te gaan of voor een veilige inspanning te gaan. Tot nu toe deed ik dat op gevoel, en met name met wind tegen moest ik de soms (te) zware inspanning de volgende dag bekopen met een flink moeheidsgevoel.

Altijd weer die spaken!

na 1071 km: twee gebroken spaken!
spaak #1
spaak #2

Deze week viel me tijdens een woon-werkrit ineens een flinke slag in het linker voorwiel op. Thuis bleken er twee spaken gebroken, beiden bij de spaakdraad :(

En dan te bedenken dat ik pas een maand geleden mijn voorwielen voorzien heb van nieuwe spaken en spaaknippels! Beide voorwielen heb ik toen zodanig gespaakt dat de spaakspanning volgens mijn Parktool TM-1 tussen de 1110 en 1240 N lag. Dat leverde twee strakke voorwielen op. Mick reageerde op mijn bericht en waarschuwde onder andere de spaakspanning niet te hoog te kiezen.

Van beide voorwielen heb ik spaakspanning nagemeten. Afgezien van de spaken naast de gebroken spaken was de spaakspanning nog steeds tussen de 1110 en 1240 N. De spaakbreuken zijn daarom naar mijn mening niet te wijten aan een te lage spaakspanning.

Zou de gekozen spaakspanning inderdaad te hoog zijn? Voorlopig ga ik er van uit dat dit inderdaad het geval is. Om te beginnen heb ik geen vering en rijd ik op smalle Kojaks (maat 35-406) op 6,5 bar, stevig dus. Verder kom ik tijdens mijn woon-werkritten diverse flinke korte hobbels tegen. Die passeer ik dan meestal wel met gepaste snelheid, maar toch. En tenslotte doen de schijfremmen ook nog een duit in het zakje. Mijn vermoeden is dat bij de gekozen spaakspanning de korte spaken (171 mm) al zover opgerekt zijn dat er te weinig veilige rekruimte overblijft waardoor er te veel kracht wordt uitgeoefend op de kwetsbare overgang naar de spaakdraad.

Daarom heb ik niet alleen de gebroken spaken vervangen, maar heb ik ook in beide voorwielen de spaakspanning teruggebracht naar 890 à 990 N. Dat lijkt een heel verschil, maar het komt er op neer dat de spaaknippels een halve tot drie kwart slag losser gedraaid zijn. En nu maar duimen dat de spaken nu wel heel blijven ...

Km. stand: 23.051