Glad en gelanceerd

Toen ik vanmorgen vroeg om half zes de deur uitstapte voelde ik het gelijk: het is glad! De straten bleken bedekt met een laag bestaande uit een mengsel van ijzel en hagel. Het rijden over deze laag ging gepaard met een behoorlijk luid gekraak. Vooral op asfalt was het spekglad. Wegrijden moest met beleid gebeuren, want de Kojak achter had weinig grip op het asfalt, of beter gezegd het ijs. En eenmaal op snelheid gold het zelfde voor het remmen. Zo gebeurde het een aantal keren dat ik al slippend een kruispunt passeerde, waar ik eigenlijk af had willen slaan. Gelukkig is het vrijdagochtend vroeg erg rustig. Op tijd remmen voor kruisingen dus. Zonder verdere problemen bereikte ik Rhoon.

In Rhoon is de Rijsdijk al een aantal dagen afgesloten. Zodoende heb ik al een aantal keren van mijn vaste ochtendroute moeten afwijken. Zo ook nu weer. Op zich geen probleem, want dit is een route die ik 's middags ook rijd, maar dan in omgekeerde richting natuurlijk. En dat is toch anders. Het fietspad dat begint op de Groenedijk komt uit op de Abel Tasmanstraat. Vlak voordat ik rechtsaf de Abel Tasmanstraat op wilde rijden was ik erg gefocust op de verkeerssituatie. Net op het moment dat ik rechtsaf wilde slaan lag ik van het ene op het andere moment op het asfalt :(. Auw. Ik voelde een schrijnende pijn op m'n arm en heup. De trike lag op zijn rechter kant. Bleek ik over een neergeklapte klappaal gereden te zijn! Stom, want ik weet al tijden dat dit paaltje daar staat of ligt. Aan de andere kant, ik kwam nu van de andere kant aangereden en het paaltje zit vanaf die kant kennelijk nog niet in mijn systeem. Daarbij komt dat zo'n neergeklapte klappaal ook niet bepaald een eye catcher is.

Na weer overeind gekrabbeld te zijn heb ik de trike weer op z'n pootjes gezet. Tijdens een korte inspectie kon ik geen mankementen aan de trike ontdekken. De wielen stonden nog recht, er zat geen slag in de wielen, geen kapotte spaken, geen kromme stuurstangen of kapotte kabels, niets van dat alles. Dus ben ik weer op pad gegaan. Na Rhoon was de ergste gladheid over. Alleen in Vlaardingen was het nog oppassen geblazen. Zonder verdere kleerscheuren kwam ik tegen zevenen op m'n werk. Daar bleek dat ik wat schaafwonden aan de valpartij had overgehouden.

Klappaal alias lanceerbasis
Aangrijpingspunt

Tijdens de rit naar huis scheen er een lekker zonnetje. Afgezien van op enkele plekken in de schaduw was er van gladheid geen sprake meer. Bij het paaltje op de Groenedijk ben ik nog even gestopt voor een soort reconstructie. Op de eerste afbeelding heb ik met een rode pijl mijn rijrichting aangegeven ten op zichte van de paal. De paal waarmee ik te maken had is exact van hetzelfde type als weergegeven op de foto.

Omdat de trike op zijn rechter kant lag moet ie aan de linker kant omhoog zijn geduwd. Ik ben er van overtuigd dat ik niet met het linker voorwiel over het paaltje ben gereden want dan had ik ongetwijfeld een flinke slag in dit voorwiel gehad, een paar gebroken spaken en/of had het wiel uit het lood gestaan. De ruimte tussen het wiel en de centrale framebuis kan het ook niet geweest zijn. De grondspeling op die plek is voldoende om over het neergeklapte paaltje heen te rijden. Blijft de centrale framebuis dus over. Van voor naar achter gezien kun je zien dat de grondspeling snel afneemt. Rij je met die framebuis over een neergeklapte paal dan komt er een moment dat de paal de framebuis raakt en door de eigen snelheid zo snel omhoog duwt dat je dus als het ware gelanceerd wordt. Dat de trike na lancering op z'n rechter kant lag komt waarschijnlijk doordat ik naar rechts hing vanwege het nemen van de bocht en/of dat het hart van de framebuis iets naar rechts gepositioneerd was ten op zichte van het hart van de paal.

Thuis heb ik tijdens het onderhoud geen schade van belang kunnen ontdekken. De enige zichtbare gevolgen waren wat schrammen op het rechter spatbord. Al met al ben ik er dus heel goed van afgekomen :)

Km. stand: 20.551