In eerste instantie viel dat toch een beetje tegen. Ik vond het fietsen met de trike toch een stuk vermoeiender dan op de ligfiets. Bij nader inzien is dat natuurlijk ook wel logisch, want het extra wiel zorgt voor meer wrijvingsweerstand, het bredere frontprofiel zorgt voor meer luchtweerstand en omdat de zithouding toch niet helemaal overeenkwam moesten mijn spieren toch wennen aan de trike. Daar komt bij dat het fietsen op een trike heel anders aanvoelde dan fietsen op een ligfiets:
- op de trike heb je veel meer zijdelingse bewegingen, met name op klinkerwegen zit je vrij onrustig;
- als de weg schuin afloopt zit je op een trike ook scheef;
- in snelle bochten moet je veel meer "hangen";
- het trappen heeft invloed op het sturen, niet heel erg, maar toch;
- de trike heeft drie sporen, iets waar je duidelijk rekening mee moet houden bij het vermijden van obstakels en gaten in het wegdek.
- sommige hindernissen zoals versmallingen en poortjes zijn met een trike lastiger te nemen.
- geen angst om in bochten en bij gladheid onderuit te gaan;
- geen zorgen bij verkeerslichten om op tijd uit de SPD pedalen geklikt te raken, uitklikken is niet nodig!
- geen evenwichtsproblemen bij het wegrijden;
- de gevolgen van een lekke voorband, in ieder geval bij een stootlek, zijn bij een trike veel kleiner.
Het laatst genoemde voordeel zal ik toelichten. Woensdagochtend 24-11-2010, op weg naar m'n werk, zag ik een flinke steen over het hoofd, en reed er per abuis met m'n rechter voorwiel over heen. Hierdoor werd ik even heen en weer geschud, waarna de betreffende voorband in rap tempo leeg liep. Ik remde rustig af en stuurde de trike gecontroleerd naar de kant van het fietspad. Bij het vervangen van de binnenband bleek het om een stootlek te gaan. Wat een verschil met mijn ervaring met de Nazca Fuego. Toen ik met deze ligfiets de iets uitstekende rand van een betonplaat kruiste, liep de voorband daarna zo snel leeg dat ik, voordat ik goed en wel besefte wat er aan de hand was, de macht over het stuur verloor en met nog hoge snelheid over het asfalt schraapte. De gevolgen: flinke schaafwonden aan lijf en leden, gaten in de kleding, een deuk in het zelfvertrouwen en ook de fiets kwam niet ongeschonden uit de strijd. Oorzaak bleek een stootlek te zijn. Na het vervangen van de binnenband heb ik de ligfiets omgedraaid, ben naar huis gepeddeld, en heb een dag vrijaf genomen om weer bij te komen.
Betekent dit dan dat er fietsende op de trike niets mis kan gaan? Niet helemaal. Af en toe overkomt het me wel eens dat ik bij het nemen van een snelle scherpe bocht vergeet te "hangen", bijvoorbeeld door een onverwachte verkeerssituatie. In die gevallen wil de trike nog wel eens een wieltje oplichten, in een enkel geval voel je zelfs een beginnende kiep-beweging. Tot nu toe hebben mijn schrikreacties goed uitgepakt en kon ik de ingezette kiep-bewegingen neutraliseren. En als de snelheid eens flink oploopt door een stevige wind in de rug dan wil een scherpe bocht er ook wel eens voor zorgen dat je het gevoel krijgt dat je de bocht maar net gehaald hebt. Maar goed, ik zie deze situaties meer als een verkenning van de grenzen van de trike en mijn eigen kunnen.
Tenslotte iets over de snelheid. Inmiddels heb ik nu (31-7-2011) ongeveer 7000 km afgelegd met de trike. Het "triken" heb ik daardoor al aardig in de benen. Vanuit mijn woonplaats fiets ik af en toe een rondje van 72 km door de Hoeksche Waard, een rondje dat ik ook af en toe met de Nazca heb afgelegd. Het is een rondje waar je lekker door kan fietsen en waar je eigenlijk vrijwel nooit hoeft te stoppen.
| Rondje Barendrecht - Hoeksche Waard |
Grotere kaart weergeven Download gpx bestand |
Met de Nazca reed ik dat rondje in de zomer van 2009 met ritgemiddelden van tussen de 34 en 35 km/u, met de trike deze zomer met ritgemiddelden van 31 à 32 km/u. Duidelijk langzamer, maar toch helemaal niet gek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten